The Journey - Part three: A good end to all things

TL;DR: Langs Christchurch naar hot springs en kaikoura. Daar gevist en naar walvissen een zeeleeuwen gekeken. De laatste dagen van de reis in Christchurch rondgewaggeld en terug naar huis gevlogen over Amerika.

Hey allemaal,

Het vorige verslag is al aardig bekeken, dus dan maar nu gelijk de afsluiter er achteraan!

Vanuit queenstown is de laatste busrit een feit! Na een aantal trips van 5-10 uur in een busje gepropt te hebben gezeten is deze laatste rit meer dan welkom. Door de bergpassen rijden we door velden van goudgeel gras in het gebied wat best wel dienst kan hebben gedaan als Rohan tijdens the Lord of the Rings. Onderweg stoppen we bij een meertje, omdat we goed op schema liggen en omdat Mount cook (de hoogste berg van NZ) goed te zien is vanaf deze locatie. Zeker met het heldere weer wat we die dag hebben. Ondanks de schitterende gebieden waar we doorheen rijden ben ik ontzettend blij als we in Christchurch aankomen. We zitten er voor nu maar eventjes, want de dag erna huren we een auto om richting de Hanmer hotsprings te gaan, een soort park speciaal voor natuurlijk verwarmd water en dergelijke. Na de drukke planning van de dagen ervoor eindelijk eens wat ontspanning.

Eenmaal aangekomen zien we dat er ook een bos met exotische bomen op de kaart staat. Natuurlijk even checken! Het ligt aan het randje van Hanmer dus we lopen er gelijk even langs. Daar blijkt dat iets exotisch vóór Nieuw-Zeeland te zijn, namelijk een Europees bos. Net als bij ons in de achtertuin in Zeist zeg maar. Alleen nog wat hutjes en Center Parcs Kiwiland had zo kunnen openen. Zo begon de gewenning aan Nederland alvast een beetje.

De Hot springs zelf waren erg lekker. We hadden gelukkig een zonnige dag, want buiten het water was het erg koud. Zo renden we van water naar water om alles even te proberen. En flink wat keren van de glijbanen af natuurlijk. Even een goeie relaxdag tussendoor kan zeker geen kwaad en alle opgebouwde reisvuiligheid wordt er zo goed afgeweekt.

Vrij snel daarna is het tijd voor bijna de laatste stap van de reis: Kaikoura. Dit kustplaatsje staat bekend om de vele walvissportbedrijven, opties om met wilde dolfijnen te zwemmen (wat neerkomt op in het water springen en getorpedeerd worden door een grote school langszwemmende dolfijnen) en vis eten. We gingen hier voor twee dingen heen: Het walviskijken en de waterval met de babyzeeleeuwen. We hadden nog wel een extra dagje voor random activiteiten (Een aanrader voor elke reiziger in Nieuw-Zeeland, omdat er altijd mensen in de backpackers zijn met goede ideeën) en we besloten om te gaan vissen. De vangst mochten we zelf houden. Het vissen zelf viel enigszins tegen, het was een kwestie van uitgooien en dan een 5 minuten weer inhalen met een klein visje eraan. Maar de vangst smaakte wel erg goed! Ook kregen we een stel langoesten mee (kreeft zonder scharen) en ook deze vielen goed in de smaak!

De dag erna stond het whalewatchen op het programma. De korte samenvatting: Erg veel varen voor erg weinig walvis. Maar de minuten die we dicht bij de potvissen (die daar hun vaste stekkie hebben) konden zijn waren erg bijzonder. De pure grootte van die dieren is moeilijk op de foto vast te leggen, dus is het van belang om af en toe gewoon te kijken en te genieten. En om te luisteren naar het karakteristieke geproest.

De andere grote attractie waren de Zeeleeuwen. Op de weg naar Kaikoura zie je ze al overal op de stenen liggen en rondom Kaikoura is dat niet anders. Maar het bijzondere hier is de waterval die zich op 20 minuten van het stadje bevindt. Samen met een stel Fransen van de backpackers rijden we naar deze waterval toe. Het is namelijk de waterval waar jonge zeeleeuwtjes hun jeugd doorbrengen.
We hebben geluk: Er zijn niet al te veel mensen en nog niet alle kinders zijn de deur uit. In het poeltje van de waterval zijn twee jonkies schijngevechten aan het doen ter oefening voor hun latere leven. Ze trekken zich weinig aan van ons. Hoe langer je staat te kijken, des te meer stenen blijken slapende jonkies te zijn. Uiteindelijk zijn het er nog een stuk of 10. Het is makkelijk één van de vrolijkste plekken van het Zuidereiland, want iedereen die staat de kijken krijgt een vette glimlach op het gezicht.
Wanneer het donker begint te worden gaan we terug naar de backpackers om de spullen in te pakken, morgen gaan we naar Christchurch!

De laatste dagen in Christchurch zijn weinig spannend. De laatste souvenirs worden gekocht, we duiken het museum nog een keertje in en genieten van wat er nog staat van de stad. De vele aardbevingen hebben deze stad veel schade aangedaan en sommige delen van het centrum zijn volledig verlaten. In andere delen van de stad wordt de vernieling creatief opgepakt. Zo is er bijvoorbeeld een straat vol winkeltjes en eettentjes die volledig is uitgebouwd uit felgekleurde Zeecontainers. Ja ja, je kan nog meer met die dingen dan studenten huisvesten! Ook zijn veel kunstenaars aan de slag gegaan met de brokstukken van de stad, wat het geheel een artistiek tintje geeft.

Aan alle goede dingen komt helaas een eind en dus ook aan deze schitterende reis. Het is een geweldig land (wat ik vast al vaak gezegd heb) met schitterende mensen. Ik weet één ding zeker, ooit ga ik er weer naartoe. Maar dan wel in de zomer!

Bedankt voor al jullie vragen en lieve reacties en ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen meegenieten. Alvast een fijne jaarwisseling en een voorspoedig 2015 gewenst! En mocht je nog op vakantie willen weet ik wel een mooie bestemming ;)