Mount doom ain't got nothing on us!
Door: Paul van Riet
Blijf op de hoogte en volg Paul
09 Mei 2014 | Nieuw Zeeland, Tongariro
TL;DR: We hebben een vulkaan beklommen, hell yeah! En Frodo moet niet zeuren, hij hoefde de vulkaan niet af te lopen!
De mist rolt over de heuvels wanneer we 's ochtends vroeg in een busje over een hobbelig weggetje naar het startpunt van de wandeling rijden. Dankzij een tip en wat hulp van onze stagebegeleider hebben we deze wandeling gevonden. Het is bijna 20km lopen, gaat langs een aantal vulkanen en we hebben er de hele dag voor. Klinkt goed te doen toch? Dat dachten wij ook...
Aangekomen bij het startpunt krijgen we de uitleg van de dag. Er wordt verteld dat je om 4 uur 's middags bij de bus terug moet zijn. De dag ervoor waren mensen de weg kwijtgeraakt en 's avonds met onderkoelingsverschijnselen pas weer terug (het was de dag ervoor erg mistig en ze waren van het pad af gegaan). Hoopvol. Verder is het alweer 15 maanden geleden dat er iets van activiteit was, dus het was vast wel veilig volgens de chauffeur. Wel adviseerde hij niet te stoppen op bepaalde punten in de route om de kans op problemen zo klein mogelijk te houden. Van mensen die de dag ervoor gelopen hebben hoorde we ook nog dat het de dag ervoor gesneeuwd had en het kouder was dan verwacht.
Appeltje eitje toch?
Vol goede moed starten we onze wandeling en wat is het mooi. De opkomende zon gecombineerd met de ochtendmist zorgt voor heel wat mooie plaatjes. De heuvels zijn begroeid met heide en rotsplantjes met schitterende kleuren. Na een aantal pauzes om laagjes uit te trekken (we hadden ons wel erg goed ingepakt) zijn we eindelijk goed op weg. De wandeling start op 900m boven zeeniveau, maar we zullen uiteindelijk tot 1900m gaan klimmen. In het begin is hier nog weinig van te merken. Misschien valt het allemaal wel mee?
Bij de eerste rustplek met toiletten is het landschap alweer anders. We zien nu af en toe nog een polletje gras, voor de rest vooral korstmossen en veel vulkanisch gesteente. De lava is nog zichtbaar als golven van stenen, erg mooi! Tot we ineens zien waar we naar toe moeten, die mensen lopen namelijk wel erg hoog. Ook staat er een waarschuwing dat je nu nog terug kan als je denkt dat het niet gaat lukken. Maar wie jong is die wil wat! We zetten door...
..En dat hebben we 10 minuten later wel geweten. Met brandende bovenbenen en gebrek aan adem ploeteren we door. Het zijn smalle paadjes en trappen en de grond valt steeds verder weg. Gelukkig waait het niet hard, want van het pad afvallen zou ondertussen wel eens dodelijk kunnen zijn. Laten we het maar niet gaan testen. Opeens valt het op dat we tussen de sneeuw lopen, supermooi!
Na nog flink wat ploeteren met veel adempauzes denken we de top bereikt te hebben. We lopen over een sneeuwvlakte waarbij je bij elke stap wegzakt in sneeuw of ijs. Echt makkelijk lopen is het dus niet, maar je kan wel wat bijkomen.
Totdat in beeld komt waar we daarna heen gaan klimmen.
Er lijkt geen einde te komen aan die klim! Als enige afleiding hebben we het prachtige uitzicht over bergen, heuvels en valleien. Er is ondertussen geen vast pad meer, alleen nog maar paaltjes die de route ongeveer aangeven. Maar uiteindelijk is die top dan eindelijk in zicht! Het uitzicht de klim meer dan waard. We staan bij red crater, welke een prachtige (je raadt het al) rode kleur heeft. Ook schijnt de grond af en toe te roken en zijn de stenen warm. Hopelijk komt het door de zon...
Het klimmen was op sommige punten best zwaar, maar de hele klim valt in het niet bij het begin van de afdaling. We hebben een pad van een dikke 2 meter breed die redelijk steil naar beneden gaat. de grenzen links en recht bestaan uit afgronden de kraters in. Daar willen we dus niet over heen. Oh, en de grond ligt los dus je zakt redelijk vaak weg. Van dit stuk zijn daarom ook geen foto's gemaakt. Helemaal leuk is het stuk waar er ijs op de afdaling ligt. Even op de kont verder dus! Verder naar beneden liggen de emerald lakes, maar ik kan er helaas niet echt van genieten. Roy lijkt er weinig van te merken, maar het verschil moet er wezen. Na het ijs wordt het rap vlakker en wordt het mogelijk normaal te lopen. Het ergste is in elk geval voorbij!
De wandeling wordt daarna een stuk makkelijker. We klimmen nog wel wat, maar alles gaat over brede paden en niet al te steile hellingen. We lopen langs vlaktes, meren en komen langs een actief luchtgat waar constant stoom uit komt. Er komen bij de afdaling steeds meer planten terug.
Uiteindelijk lopen we door een regenwoud heen, al kunnen we er niet echt meer van genieten. Maar het was vast mooi!
Uiteindelijk komen we om kwart voor 4 aan bij de parkeerplaats en kunnen we onze tassen eindelijk voor langere tijd afdoen. Dit pakken ze ons in ieder geval niet meer af!
Oh, en we hebben nog vrienden gemaakt daarboven! Weet je nog die levensgevaarlijke afdaling? Die heb ik samen met een Duitse meid afgelegd. Zij en haar vriendinnen deden dezelfde wandeling. Dus hoewel we met 2 naar boven gingen, kwamen we met 5 naar beneden. Daarnaast blijkt ook nog eens dat ze een half uurtje van onze stad af woonde. Telefoonnummers en Facebook zijn uitgewisseld om later nog eens af te spreken. Want samen zo'n vulkaan overleven geeft natuurlijk een onbreekbare band.
De mist rolt over de heuvels wanneer we 's ochtends vroeg in een busje over een hobbelig weggetje naar het startpunt van de wandeling rijden. Dankzij een tip en wat hulp van onze stagebegeleider hebben we deze wandeling gevonden. Het is bijna 20km lopen, gaat langs een aantal vulkanen en we hebben er de hele dag voor. Klinkt goed te doen toch? Dat dachten wij ook...
Aangekomen bij het startpunt krijgen we de uitleg van de dag. Er wordt verteld dat je om 4 uur 's middags bij de bus terug moet zijn. De dag ervoor waren mensen de weg kwijtgeraakt en 's avonds met onderkoelingsverschijnselen pas weer terug (het was de dag ervoor erg mistig en ze waren van het pad af gegaan). Hoopvol. Verder is het alweer 15 maanden geleden dat er iets van activiteit was, dus het was vast wel veilig volgens de chauffeur. Wel adviseerde hij niet te stoppen op bepaalde punten in de route om de kans op problemen zo klein mogelijk te houden. Van mensen die de dag ervoor gelopen hebben hoorde we ook nog dat het de dag ervoor gesneeuwd had en het kouder was dan verwacht.
Appeltje eitje toch?
Vol goede moed starten we onze wandeling en wat is het mooi. De opkomende zon gecombineerd met de ochtendmist zorgt voor heel wat mooie plaatjes. De heuvels zijn begroeid met heide en rotsplantjes met schitterende kleuren. Na een aantal pauzes om laagjes uit te trekken (we hadden ons wel erg goed ingepakt) zijn we eindelijk goed op weg. De wandeling start op 900m boven zeeniveau, maar we zullen uiteindelijk tot 1900m gaan klimmen. In het begin is hier nog weinig van te merken. Misschien valt het allemaal wel mee?
Bij de eerste rustplek met toiletten is het landschap alweer anders. We zien nu af en toe nog een polletje gras, voor de rest vooral korstmossen en veel vulkanisch gesteente. De lava is nog zichtbaar als golven van stenen, erg mooi! Tot we ineens zien waar we naar toe moeten, die mensen lopen namelijk wel erg hoog. Ook staat er een waarschuwing dat je nu nog terug kan als je denkt dat het niet gaat lukken. Maar wie jong is die wil wat! We zetten door...
..En dat hebben we 10 minuten later wel geweten. Met brandende bovenbenen en gebrek aan adem ploeteren we door. Het zijn smalle paadjes en trappen en de grond valt steeds verder weg. Gelukkig waait het niet hard, want van het pad afvallen zou ondertussen wel eens dodelijk kunnen zijn. Laten we het maar niet gaan testen. Opeens valt het op dat we tussen de sneeuw lopen, supermooi!
Na nog flink wat ploeteren met veel adempauzes denken we de top bereikt te hebben. We lopen over een sneeuwvlakte waarbij je bij elke stap wegzakt in sneeuw of ijs. Echt makkelijk lopen is het dus niet, maar je kan wel wat bijkomen.
Totdat in beeld komt waar we daarna heen gaan klimmen.
Er lijkt geen einde te komen aan die klim! Als enige afleiding hebben we het prachtige uitzicht over bergen, heuvels en valleien. Er is ondertussen geen vast pad meer, alleen nog maar paaltjes die de route ongeveer aangeven. Maar uiteindelijk is die top dan eindelijk in zicht! Het uitzicht de klim meer dan waard. We staan bij red crater, welke een prachtige (je raadt het al) rode kleur heeft. Ook schijnt de grond af en toe te roken en zijn de stenen warm. Hopelijk komt het door de zon...
Het klimmen was op sommige punten best zwaar, maar de hele klim valt in het niet bij het begin van de afdaling. We hebben een pad van een dikke 2 meter breed die redelijk steil naar beneden gaat. de grenzen links en recht bestaan uit afgronden de kraters in. Daar willen we dus niet over heen. Oh, en de grond ligt los dus je zakt redelijk vaak weg. Van dit stuk zijn daarom ook geen foto's gemaakt. Helemaal leuk is het stuk waar er ijs op de afdaling ligt. Even op de kont verder dus! Verder naar beneden liggen de emerald lakes, maar ik kan er helaas niet echt van genieten. Roy lijkt er weinig van te merken, maar het verschil moet er wezen. Na het ijs wordt het rap vlakker en wordt het mogelijk normaal te lopen. Het ergste is in elk geval voorbij!
De wandeling wordt daarna een stuk makkelijker. We klimmen nog wel wat, maar alles gaat over brede paden en niet al te steile hellingen. We lopen langs vlaktes, meren en komen langs een actief luchtgat waar constant stoom uit komt. Er komen bij de afdaling steeds meer planten terug.
Uiteindelijk lopen we door een regenwoud heen, al kunnen we er niet echt meer van genieten. Maar het was vast mooi!
Uiteindelijk komen we om kwart voor 4 aan bij de parkeerplaats en kunnen we onze tassen eindelijk voor langere tijd afdoen. Dit pakken ze ons in ieder geval niet meer af!
Oh, en we hebben nog vrienden gemaakt daarboven! Weet je nog die levensgevaarlijke afdaling? Die heb ik samen met een Duitse meid afgelegd. Zij en haar vriendinnen deden dezelfde wandeling. Dus hoewel we met 2 naar boven gingen, kwamen we met 5 naar beneden. Daarnaast blijkt ook nog eens dat ze een half uurtje van onze stad af woonde. Telefoonnummers en Facebook zijn uitgewisseld om later nog eens af te spreken. Want samen zo'n vulkaan overleven geeft natuurlijk een onbreekbare band.
-
09 Mei 2014 - 12:40
Jan En Anja:
Prachtige belevenis. Net of we er zelf bij zijn.
Gelukkig is dat niet zo want met mijn hoogtevrees zou ik (Anja) niet meer naar beneden gekomen zijn.
Bij die schoenen over de rand foto begint mijn maag al te draaien. -
09 Mei 2014 - 21:43
Wilma:
Dat was een heftige wandeling, Paul! Dank voor je spannende verslag en mooie foto's.
Benieuwd wat jullie nog meer gaan beleven.
Succes met jullie onderzoek.
Hartelijke groeten uit Goes.
-
10 Mei 2014 - 09:25
Bea En Pim:
Hoi Paul en Roy,
Wat een avontuur brrr om een nachtmerrie van te krijgen.
Maar geweldig om de foto's te zien en ook heel knap hoor met z'n 2en naar boven en 5en terug komen.
We kunnen ook vertellen dat we 7 mei weer Oma en Opa zijn geworden van MICK dus helemaal trots.
En je moeder zou niet meer naar beneden gekomen maar ik ook niet hoor zie ons al staan met z'n 2en.
Heel veel groetjes van ons en geniet nog.
-
10 Mei 2014 - 17:56
Jan En Ina:
hoi Paul,
zo leuk, vandaag gaf je moeder de link naar jouw reis- (en studie :-) belevenissen. we gaan meelezen en genieten, vooral van de foto's! -
15 Mei 2014 - 22:49
Ton En Janneke:
Hoi Paul,
Heel leuk dat we zo op afstand mee kunnen genieten van je reis en vooral de foto's.
We kijken uit naar je volgende verslag.
Geniet van je tijd daar.
Groeten vanuit Kapelle.
Ton en Janneke
-
16 Mei 2014 - 11:49
Marco Knulst:
Hoi Paul,
Mooi verslag en dito foto's. Ik heb afgelopen woensdag met je vader gefietst.
Hij vertelde over je project en wandeltocht. Heb deze op mijn 30ste (inmiddels lang geleden) ook gelopen. Was in februari, dus geen sneeuw, maar wel regen en snoei harde wind op de top. Prachtige ervaring! Geniet lekker van Nieuw Zeeland, want wat mij betreft een van de mooiste landen op deze aarde. Succes met je afstudeerproject. Groet, Marco Knulst -
18 Mei 2014 - 22:53
Hafida:
hoi paul,
Wat leuk om je zo te kunnen volgen
Je hebt het zo mooi kunnen vertellen en ik hoop dat je het allemaal red.
heel veel succes
groetjes hafida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
